/p. 468/ DIALOGUS LIX.
De fascinationibus.
Alex. –
Quid ad Thessalas magas oppugnandas
novi adinvenies? Certum est eas fascinasse complures et
Beneventanas lamias idem praestare
quotidianis constat experimentis.
I. C. – Non inficior, ut tibi morem geram.
Alex. – Forsitan magicis carminibus
haec efficiunt? I. C. – Minime. Iam, tibi
multoties dixi verba non aliam habere virtutem
quam immutandi auditum. Alex. – Forsan
necromanticis caracteribus? I. C. – Risu
sane dignum et omnibus cachinnis. Sunt caracteres
in praedicamento quantitatis, quare
nequeunt ex seipsis aliquid operari. Alex. –
Quid verba audiam, cum facta videam? I. C. –
Experimenta illa non nego, sed naturalibus
causis adscribenda duco. Alex. – Sed quaenam
sunt causae naturales? I. C. – Audies. Arpiae illae
pessimum spirant anhelitum. Alex. – Unde
id coniectas? I. C. – Vetulae ut plurimum
sunt, quarum odor gravis et pauperculae
et crudis ijsque mendicatis castaneis, fabis
ac lupinis stomachum placare coguntur,